به طور کلی می توان سیستم های ایمنی خودرو به دو دسته غیر فعال و فعال تقسیم کرد.
سیستم های ایمنی غیرفعال
سیستم های ایمنی غیرفعال فقط هنگام به وجود آمدن تصادفات وظیفه ی کاهش تلفات و صدمات به سرنشینان را بر عهده دارند.
اکثر افراد ، با سیستم های ایمنی غیرفعال آشنایی دارند مانند کمربندهای ایمنی ، کیسه های هوا ، فیوز قفل کن و...
سیستم های ایمنی فعال
اما علاوه بر کمربند ایمنی ، کیسه هوا و ... تجهیزاتی بر روی خودروها نصب شده و مانع از ایجاد تصادف می شوند ، این سیستم ها و تجهیزات مربوط به آن را سیستم های ایمنی فعال می گویند . سیستم های ایمنی فعال ، هنگامی که استارت خودرو زده می شود شروع به فعالیت می کند و از به وجود آمدن تصادفات جلوگیری می کند.
سعی خودروسازان بر اینست که هم سیستم ایمنی فعال و هم سیستم ایمنی غیر فعال خودرو را بهبود بخشند ، یعنی هم از ایجاد تصادف جلوگیری کنند (با کمک سیستم ایمنی فعال) و هم اگر تصادفی ایجاد شد ، تلفات و خسارت های آن را به حداقل برسانند.
سیستم های ایمنی فعال بسیار گسترده تر و جدیدتر می باشد و می بایست آنها را به دو دسته پایدار کننده و هشدار دهنده تقسیم بندی کرد.
1- سیستم های ایمنی پایدارکننده خودرو
سیستم های پایدار کننده ، با ایجاد پایداری بیشتر برای خودرو در تمام حالت های رانندگی ، مانع از ایجاد تصادفات می شوند مانند سیستم های ABS , EBD , ESP و ...
2- سیستم های ایمنی هشداردهنده به راننده
این سیستم ها هروقت احساس کنند ، راننده از عوامل ایمنی در رانندگی غفلت کرده یا سایر عوامل خطر آفرین راننده و خودرو را تهدید می کنند ، با هشدار به موقع به راننده ، مانع از ایجاد تصادف و در نتیجه مانع از آسیب به خودرو ، سرنشینان ، عابران پیاده و سایر خودروهای مجاور می شوند.
برچسب ها