در خودروهایی که فاصله بین چرخ های محرک خودرو و مجموعه گیربکس و موتور ، زیاد باشد ، جهت انتقال نیرو به چرخ های محرک از میل گاردان استفاده می شود. مثلا هنگامی که موتور خودرو در جلوی آن باشد و محور محرک ، چرخ های عقب باشند.
در شکل زیر خودرویی را مشاهده می کنید که موتور و گیربکس آن در جلو ( سمت چپ تصویر ) و چرخ های محرک ، چرخ های عقب ( سمت راست تصویر ) می باشند.
در شکل زیر ، همین خودرو را بدون بدنه و شاسی مشاهده می کنید.
مجموعه موتور و گیربکس که در جلوی خودرو قرار دارند در شکل زیر به رنگ زرد می بینید.
در شکل زیر میل گاردان خودرو بار رنگ زرد نمایش داده شده که همانگونه که مشاهده می کنید میله یا شافت ساده ایست که وظیفه آن ، انتقال نیرو از گیربکس به دیفرانسیل عقب می باشد.
دیفرانسیل ، نیرو چرخشی و گشتاور را از میل گاردان گرفته و بین چرخ های عقب تقسیم می کند. در شکل زیر دیفرانسیل با رنگ زرد نمایش داده شده است.
و گشتاور در نهایت به چرخ های محرک خودرو منتقل می شود و حرکت رو به جلوی خودرو را ممکن می سازد. در شکل زیر چرخ های محرک را به رنگ زرد می بینید.
میل گاردان معمولا در خودرو هایی به کار می رود که موتورشان در جلو و چرخ های عقبشان محرک می باشد ولی ممکن است در یک مدل خودرو ، موتور آن عقب باشد و چرخ های جلو نیز محرک باشند ، در این حالت نیز از میل گاردان جهت انتقال نیرو به چرخ های جلوی خودرو استفاده می شود؛ در شکل زیر خودرویی را مشاهده می کنید که موتور آن در عقب خودرو قرار دارد و چهار چرخ خودرو محرک می باشند ، از آنجایی که فاصله بین گیربکس و چرخ های جلو زیاد می باشد، از میل گاردان جهت انتقال گشتاور به چرخ های جلو استفاده شده است.
تا اینجا متوجه وظیفه میل گاردان در خودرو و محل استفاده آن شرح داده شد ، اکنون ساختمان داخلی آن را بررسی می کنیم ، در شکل زیر ، شکل دقیق تری از میل گاردان نشان داده شده ، همانطور که می بینید ، دیفرانسیل و گیربکس در یک ارتفاع قرار ندارند و گیربکس معمولا در ارتفاع بیشتری از دیفرانسیل قرار دارد ، این ارتفاع با توجه به بالا و پایین رفتن دیفرانسیل در دست اندازهای جاده و خیابان دائما کم و زیاد می شود ، در نتیجه کم و زیاد شدن ارتفاع دیفرانسیل ، زاویه میل گاردان نسبت به گیربکس و دیفرانسیل دائما تغییر می کند و طول میل گاردان هم باید دائما تغییر کند ، چون دیفرانسیل تنها بالا و پایین می رود ولی نمی تواند به چپ و راست حرکت کند ، در نتیجه با بالا آمدن دیفرانسیل ، طول میل گاردان باید کم شود و با پایین رفتن دیفرانسیل ، طول میل گاردان باید زیاد شود و اگر میل گاردان ثابت باشد ، اجازه بالا و پایین رفتن به دیفرانسیل را نمی دهد و عملا فنربندی چرخ های مربوط به آن دیفرانسیل بیهوده خواهد بود و فنرها نیز ثابت خواهند بود.
نتیجه ای که می گیریم اینست که طول میل گاردان باید در یک محدوده خاص متغیر باشد و همچنین با به کاربردن مفصل هایی در محل اتصال میل گاردان به گیربکس و دیفرانسیل ، امکان حرکت زاویه دار میل گاردان نسبت به این دو ، فراهم باشد.
مفصل هایی که در میل گاردان به کار می روند معمولا به نام مفصل های صلیبی شناخته می شوند که امکان حرکت زاویه دار دو محوری که با یکدیگر زاویه دارند را فراهم می کنند.عملکرد این مفصل ها ساده می باشد. ولی به جهت اختصار ، از توضیح مکانیزم آنها خودداری می کنیم.
علاوه بر استفاده از مفصل های صلیبی ، برای اینکه میل گاردان بتواند افزایش و کاهش طول داشته باشد ، معمولا شافت اصلی آن را دو تکه می سازند و محل اتصال این دو تکه را ، شیارهایی روی محور به صورت نری و مادگی ایجاد کرده تا این دو تکه در داخل هم ، لغزش طولی آزادانه داشته باشند و در نتیجه افزایش و کاهش طول شافت اصلی امکان پذیر باشد.
در شکل زیر میل گاردانی می بینید که شافت اصلی آن دو تکه بوده و همانگونه که می بینید این دو تکه در داخل هم ، توسط شیارها لغزش دارند. این شیارها در وسط شافت اصلی به رنگ آبی نشان داده شده است.
در بعضی خودروها ، که همزمان امکان حرکت طولی و عرضی دیفرانسیل وجود دارد ، یعنی دیفرانسیل علاوه بر اینکه امکان حرکت به سمت بالا و پایین را دارد ، می تواند به چپ و راست نیز حرکت کند ، در این حالت نیازی به دو تکه کردن شافت اصلی نیست و می توان شافت اصلی را یک تکه ساخت چرا که به علت حرکت عرضی دیفرانسیل ، نیاز به افزایش و کاهش طول ندارد.
در شکل زیر یک نمونه از این مکانیزم و شافت یک تکه را می بینید.
